این سؤال دارای دو فرض است؛ اول آنکه از ابتدا قادر به انجام کار نباشد، دوم آنکه در زمان نذر قادر به انجام باشد ولی بعد از نذر کردن از انجام آن عاجز شده باشد.
در فرض اول مراجع معظم تقلید فرمودهاند:
انسان کارى را میتواند نذر کند که انجام آن برایش ممکن باشد، بنابر این کسى که نمیتواند پیاده به کربلا برود، اگر نذر کند که پیاده برود، نذر او صحیح نیست.[1]
در فرض دوم فرمودهاند:
اگر نذری غیر از نذر روزه کرده است باز هم نذرش باطل و چیزی بر او نیست.[2] ولى اگر نذر کند که روزهاى بگیرد و بدون پیشبینى قبلى از انجام آن عاجز شود، باید آنرا قضا کند و اگر ممکن نشد[3] به مقدار یک مدّ طعام به فقیر صدقه بدهد.[4]
ادامه مطلب ...